Ըստ էության, Նիկոլ Փաշինյանն ամեն ինչ արեց, որ Հայաստանից շարունակաբար միակողմանի զիջումներ կորզելու ալիևյան Ադրբեջանի որդեգրած ռազմավարությունը վերջնականապես հաստատվի որպես Հայաստանի ու հայերի հետ հարաբերվելու ամենաարդյունավետ ու քաղաքական-ռազմական ռեսուրսի տեսանկյունից ամենաէժան մոդել-միջոց։
Այս ամբողջական հնազանդվածության և պահանջ-քմահաճույքների հարմարեցման վարքագծային պարադիգման Նիկոլ Փաշինյանը ներսում նույնիսկ կարողացավ հրամցնել որպես «խաղաղություն», որն արդեն հաստատվել է։ Հայկանան այսպիսի յուրօրինակ «խաղաղության» մոդել, որին «այլընտրանք չկա»։
Եվ հենց այս պարադիգմատիկ մոդելի ուժով պարտադրված «խաղաղության» փիլիսոփայության մեջ միայն կարող է հետևյալ միտքը հնչել ռացիոնալ. «Մի ձգտեք հաղթանակի, որովհետև անխուսափելիորեն կպարտվեք» (ՆՓ)։
Էդուարդ Աբրահամյան